Jedna z najpełniejszych publikacji dotyczących antysemityzmu: od źródeł po współczesność.

Książka Aliny Całej ŻYD – WRÓG ODWIECZNY? Antysemityzm w Polsce i jego źródła daleko wykracza poza dotychczasowe prace o polskim antysemityzmie. Autorka postawiła sobie za zadanie nie tylko – jak zwykle to bywa – bardziej lub mniej szczegółowy opis wszelkich działań, wypowiedzi i opinii niechętnych lub wrogich Żydom, ale też wyjaśnienie początków (może nawet należałoby napisać: prapoczątków) niechęci do społeczności żydowskiej.

Mottem całej pracy i jej trzonem mogłoby być sformułowanie: „Ideologia antysemityzmu jest zamkniętym konstruktem, w małym stopniu reaguje na zmieniającą się rzeczywistość, a bardziej jest skłonna do zapożyczeń od samej siebie”. Autorka potrafiła tę tezę bardzo dobrze udokumentować.

Prof. Anna Landau-Czajka

***

dr hab. Alina Cała – wieloletnia pracowniczka Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma, antropolożka i historyczka badająca społeczne dzieje Żydów w Polsce, a także stosunki między chrześcijanami a Żydami w XIX I XX w., w tym antysemityzm.

Absolwentka Katedry Etnografii Uniwersytetu Warszawskiego (1977) oraz studium doktoranckiego w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk (1984).

Autorka kilku opracowań monograficznych, m.in.:

• Asymilacja Żydów w Królestwie Polskim 1864-1897 (Warszawa 1989)

• Ostatnie pokolenie. Autobiografie młodzieży żydowskiej ze zbiorów YIVO w Nowym Jorku (Warszawa 2003)

• Wizerunek Żyda w polskiej kulturze ludowej (wyd. 4. Warszawa 2005)

• Ochrona Bezpieczeństwa fizycznego Żydów w Polsce powojennej. Komisje Specjalne przy Centralnym Komitecie Żydów w Polsce (Warszawa 2014).

Współautorka popularnego słownika dziejów i kultury Żydów polskich (Alina Cała, Hanna Węgrzynek, Gabriela Zalewska, Dzieje i kultura Żydów polskich. Słownik, Warszawa 2000), autorka wielu artykułów w książkach oraz czasopismach publikowanych w Polsce, USA, Izraelu, Francji, Słowacji i na Węgrzech.

"Liu Xiaobo łączył w sobie kilka wyjątkowych cech: przenikliwość, niesamowitą ciętość języka i literacki polot krytyka literackiego, doktora filologii chińskiej, eseisty i poety, który przeniósł swe narzędzia i umiejętności z literatury na pole polityki, wsparte analitycznym umysłem znawcy i pasjonata zachodniej filozofii, zmysłem organizacyjnym i charyzmą lidera. Wszystkie te talenty połączył z nieprzejednaną postawą moralną i wewnętrznym imperatywem mówienia prawdy.

Teksty Liu palą niczym rozżarzone żelazo. Zarzucano mu, że nie jest tak dogłębny jak np. Bao Tong, że inni powinni dostać Nobla, bo są bardziej radykalni, krytykowano zbytnią prozachodniość, a najbardziej chyba jego głęboko humanitarny, zadeklarowany antynacjonalizm, który w Chinach Ludowych, opętanych wzniecanym przez Partię wojowniczym patriotyzmem, służącym jej za mandat do sprawowania władzy i narzędzie do zawłaszczania państwa i ludzi, godził w rozdętą dumę narodową. Prawda jest jednak taka, że tak przenikliwego, ciętego i celnego krytyka społecznego nie widziały Chiny od czasu Lu Xuna".

Ze Wstępu tłumacza, Piotra Dubickiego

Liu Xiaobo (1955−2017) – był symbolem walki o przyszłe, demokratyczne, wolne Chiny. Spędził dwa lata w więzieniu za udział w studenckich protestach na Tiananmen, gdzie wynegocjował z wojskiem opuszczenie placu przez protestujących; był też wielkim wsparciem dla Matek z Tiananmen; w 1996 roku skazano go na trzy lata reedukacji przez pracę między innymi za napisanie petycji w obronie Tybetańczyków. W grudniu 2009 roku został skazany na jedenaście lat więzienia za udział w pracach nad Kartą 08 – publicznym apelem o reformy polityczne, rządy prawa i demokratyzację w Chinach; 8 października 2010 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Siedem lat później, 26 czerwca 2017 roku, media poinformowały, że został warunkowo zwolniony z więzienia i przewieziony do szpitala „w terminalnym stadium raka wątroby”. Zmarł 13 lipca 2017 roku, ostatnie słowa kierując do ukochanej żony, Liu Xia.

Wzdęcia, przewlekłe zmęczenie, trądzik, wahania nastroju, problemy z koncentracją, częste infekcje… To nie musi być przypadek. Coraz więcej badań pokazuje, że źródło wielu współczesnych dolegliwości zaczyna się tam, gdzie rzadko zaglądamy – w jelitach.

Ten ebook to kompleksowy, a jednocześnie przystępny przewodnik po zjawisku dysbiozy jelitowej – czyli zaburzenia równowagi mikroflory. Dowiesz się z niego:

• czym jest mikrobiota i dlaczego jelita nazywane są „drugim mózgiem”,

• jakie objawy mogą świadczyć o dysbiozie – także te, które na pozór nie mają nic wspólnego z trawieniem,

• jak krok po kroku diagnozować zaburzenia mikrobioty – od wywiadu po specjalistyczne testy,

• na czym polega sprawdzony plan odbudowy mikroflory (metoda 4R) i jak go zastosować w praktyce,

• jak styl życia – sen, stres, rytm dobowy, kontakt z naturą – wpływa na jelita,

• kiedy warto szukać pomocy specjalisty i jak nie wpaść w pułapki samoleczenia,

• jak dbać o mikrobiotę na co dzień – z przykładami rytuałów, planem dnia, listami produktów i inspiracjami kulinarnymi.

Całość uzupełniają checklisty do samodiagnozy i praktyczne wskazówki, dzięki którym łatwiej będzie Ci wprowadzić trwałe zmiany.

To książka, która łączy rzetelną wiedzę z codzienną praktyką – i pokazuje, że zdrowie zaczyna się w brzuchu. Dosłownie.

Nikt nie wie, jak wyglądała. Nie znamy jej personaliów. Wizje spisała pod pseudonimem Podlasianka. Jedyną osobą, która znała tożsamość wizjonerki, był ojciec Józef Prus - prowincjał zakonu Karmelitów Bosych w Polsce. Przez lata prowadził ją duchowo i wspierał, zwłaszcza kiedy jej kandydatura do stanu zakonnego była odrzucana przez kolejne klasztory. Być może na przeszkodzie stawały jej wizje i przepowiednie. Pierwszych wizji niedoszła zakonnica doznała w latach 20., gdy była młodą dziewczyną. Potem wielokrotnie spotykała się z Jezusem, Matką Bożą i różnymi świętymi.

"Skoro wszystko to zostało mi ukazane w widzeniach - począwszy od zamachu stanu marszałka Piłsudskiego, do ostatniej wojny i prześladowań hitlerowskich w Polsce - spełniło się wiernie, to nie mogę reszty niespełnionych jeszcze objawień uważać za halucynacje i urojenia" - napisała pod koniec lat 40. XX w.

Według wizjonerki Polska została wezwana do wielkiej misji i dlatego powinna stać się wzorem dla innych narodów. W nagrodę Polskę ma czekać tryumf - kiedy po wielkiej zawierusze dziejowej będą powstawały na naszym kontynencie Stany Zjednoczone Europy, ich stolicą ma się stać Warszawa - jako jedno z najważniejszych centrów odrodzonego świata, obok Tokio i Paryża. "Spośród Słowian, Polsce jest dana rola przewodniczki Narodów. Jej przypadnie rola ostatecznego nawrócenia Rosji." - zapisała.

"W roku 1932, ujrzałam plastyczną mapę, ukazaną z lotu ptaka. Zarysy Morza Bałtyckiego i Czarnego, charakterystyczna linia Wisły i łuk Karpat przywiodły mi na myśl Polskę, ale niedowierzając oczom zapytałam zdumiona: "Cóż to za kraj ogromny?" Usłyszałam słowa Pana: - "To Polska". Gdy ze zdziwienia nie mogłam ochłonąć usłyszałam: - "Kiedyś będzie taka. Mam wielkie zamiary względem was - Polaków. Oby tylko wasze grzechy tych zamiarów nie udaremniły".