SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury im. Kazimiery Iłłakowiczówny w Trzciance

4 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Koleżanka : wspomnienia o Agnieszce Osieckiej / wybór, red. i oprac. Karolina Felberg-Sendecka. - Warszawa : Dom Wydawniczy PWN, cop. 2015. - 603, [5] s., [16] s. tabl. : il. ; 22 cm.

(Twarze)

Autor

Felberg-Sendecka Karolina (1981- ).

Temat

Osiecka, Agnieszka (1936-1997) Artyści polscy

Gatunek

Antologie Pamiętniki polskie Poezja polska

Na książkę składają się wcześniej publikowane wspomnienia o poetce, takie jak fragmenty autobiografii Maryli Rodowicz Niech żyje bal, fragment przedmowy do książki Listy na wyczerpanym papierze Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory innych a także teksty nigdy wcześniej nie publikowane, napisane specjalnie na potrzeby tej książki. O poetce opowiadają między innymi: Krystyna Sienkiewicz, Stanisław Soyka, Katarzyna Ważyk, Agata Passent, Stan Borys, Ewa Błaszczyk i inni, bliscy Osieckiej ludzie. Książkę dopełniają wiersze dedykowane artystce lub inspirowane jej osobą oraz fragmenty wywiadów prasowych z Osiecką. [empik]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1(091) [Wypożyczalnia dla Dorosłych] (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Dzienniki i zapiski. T. 3, 1952 / Agnieszka Osiecka ; pod redakcją Karoliny Felberg-Sendeckiej. - Warszawa : Prószyński i S-ka, 2015. - 565, [2] strony : ilustracje, faksymilia, fotografie ; 24 cm.

Autor

Osiecka Agnieszka (1936-1997) Felberg-Sendecka Karolina (1981- )

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Osiecka, Agnieszka (1936-1997) Pisarze polscy

Gatunek

Pamiętniki i wspomnienia

Dziedzina i ujęcie

Literaturoznawstwo

Tytuł okładki: Dzienniki 1952.

Na wyklejkach drzewo genealogiczne Agnieszki Osieckiej.

Rok 1952 to okres sporych zmian w życiu piętnastoletniej Agnieszki Osieckiej. Rozpoczęcie studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim sprawia, że wkrótce znika jej wiara w socjalizm i własną wyjątkowość, a mnożą się rozczarowania. Pojawiają się strachy, wątpliwości, zahamowania, które już nigdy jej nie opuszczą. Błyskawiczne dojrzewanie uświadamia dziewczynie także prawdę, której pozostanie wierna do końca swoich dni - życie nigdy nie powinno zastygać w skończonych formach, lecz nieodmiennie mienić się i migotać. To odkrycie zaowocowało niezgodą młodziutkiej Agnieszki na socrealizm w literaturze i filmie oraz na miłość rozumianą jako wyłączność albo małżeństwo. Ten rok to również okres, w którym Osiecka zaczyna różnić się od rówieśników. Początkująca poetka uświadamia sobie, że jej osobiste szczęście zależy od okoliczności, na które ona nie może mieć wpływu. To moment, w którym znikają zetempowskie marzenia i szczera wiara. Agnieszka Osiecka staje do walki o swoje pragnienia z okrucieństwem życia społeczno-politycznego i uczuciowego. Umrzeć pijanymi Życiem to manifest Osieckiej, która pragnie oswoić świat, pomieścić ludzi, zdarzenia i spotkania. I nareszcie móc wypowiedzieć siebie. [empik]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1(091) [Wypożyczalnia dla Dorosłych] (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Dzienniki i zapiski. T. 4, 1953 / Agnieszka Osiecka ; pod redakcją Karoliny Felberg-Sendeckiej. - Warszawa : Prószyński Media, 2017. - 462, [2] strony : ilustracje ; 24 cm.

Autor

Osiecka Agnieszka (1936-1997) Felberg-Sendecka Karolina (1981- )

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Osiecka, Agnieszka (1936-1997) Poeci polscy Pisarze polscy

Gatunek

Pamiętniki i wspomnienia

Dziedzina i ujęcie

Literaturoznawstwo

Młodziutkiej panience z Saskiej Kępy zależało na samopoznaniu i osobistym rozwoju, bo – jak na córkę artysty przystało – miała silne poczucie własnego indywidualizmu. Chciała być nowoczesną, znaczącą podmiotowością – taką więc, która realnie wypływa na losy świata. Wierzyła, że kiedyś będzie działać poprzez słowo pisane – że stanie się ważną dziennikarką, pisarką, eseistką, krytyczką. Stąd tak ważna pozostawała dla niej kwestia własnych poglądów oraz ewentualnego wpływu na opinię publiczną. Dorastająca Osiecka bardzo pragnęła liczyć się, znaczyć coś dla innych ludzi, wyznaczać innym cele. Nawiasem mówiąc, źle trafiła, bo jej młodość przypadła na czasy stalinowskiego reżimu. Silny indywidualizm, jaki ją nieodmiennie cechował, przysparzał jej w szkole i na studiach niemałych kłopotów. Ale nie tylko nowoczesna podmiotowość zmuszała ją do przelewania myśli na papier. Kolejnym bodźcem była silna skłonność do autoanalizy. Agnieszka Osiecka fascynowała się ludźmi oraz procesami interpersonalnymi, ciekawiła ją również jej własna psychika. Ubolewała, że jej współczesność ignoruje indywidualne potrzeby jednostki – także te wynikające z ludzkiej natury i duchowości. "Wiesz, Misiu, czasem żal mi nie tylko siebie, ale i całego mojego pokolenia, żeśmy się urodzili i wychowali w takim Międzyczasie Obyczajowym: Już nie ma Pana Boga, a jeszcze nie ma komunizmu, nie wiadomo, co wolno, a czego nie wolno, z kim można, a z kim nie można: »Nie ma kryteriów«". "Międzyczasem Obyczajowym" Osiecka nazywała swoje dzieciństwo, które przypadło na czas okupacji hitlerowskiej, i swoją młodość, w którą wkroczyła u zarania Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Odwilż, której z kolei doświadczyła jako dwudziestoletnia dziewczyna, choć na zawsze pozostała dla niej wydarzeniem inicjacyjnym i przełomowym, przypieczętowała tylko symptomatyczny dla jej pokolenia "brak kryteriów" i typowe dla jej środowiska "bycie pomiędzy". "Wiesz, Misiu, kiedy myślę o swoich romansach, to mi czasem strasznie siebie żal. Boże, ile w tym było sztuczności!! Szkoda, strasznie szkoda, że wtedy się nie chodziło do psychoanalizy, tylko do ZMP!! […] Przecież przez całą wojnę mówiło się u nas tylko »naród i naród«, a przez całe ZMP – »lud i lud«, a dopiero teraz zaczyna się pojękiwać słowo »psychika« i nawet Mietek Rakowski pochyla się nad swoim szoferem i powiada: »Pan Dacko ma klimakterium« (a więc analizuje go duchowo, a nie klasowo, jak go na wsi uczono)" – pisała w 1974 roku w liście do Janusza Minikiewicza. [www.proszynski.pl]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1(091) [Wypożyczalnia dla Dorosłych] (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Dzienniki i zapiski. T. 5, 1954-1955 / Agnieszka Osiecka ; pod redakcją Karoliny Felberg-Sendeckiej. - Warszawa : Prószyński Media : we współpracy z Fundacją Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej, 2018. - 831, [1] strona : faksymilia, fotografie, errata ; 25 cm.

Autor

Osiecka Agnieszka (1936-1997) Felberg-Sendecka Karolina (1981- )

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Osiecka, Agnieszka (1936-1997) Poeci polscy

Gatunek

Dzienniki

Dziedzina i ujęcie

Historia Literaturoznawstwo

Drzewo genealogiczne na wyklejce.

Początek 1954 r. był dla Agnieszki Osieckiej czasem niezwykle trudnym. Sąd Centralny ZG ZMP zajmował się wówczas kwestią jej ewentualnego powrotu do organizacji. Podczas obrad koledzy ze studiów dziennikarskich zarzucali jej niesłychane rzeczy, np. "obcość m.in. w… uczesaniu". Zarzekali się nawet, że jeśli dojdzie do rehabilitacji Osieckiej, oni rzucą legitymacjami. Takie rzeczy działy się wiosną, potem było już tylko gorzej. Osiemnastoletnia diarystka odkryła bowiem, że "ma w sobie dwie istoty, które siebie wzajemnie nienawidzą". Jedną z nich była beznadziejna sentymentalistka, drugą – kobieta na wskroś próżna. "Moje »powodzenie« jest zagadką dla mnie i dla moich najbliższych. […] Im większa jest moja obojętność dla »nich wszystkich« i im bardziej mnie męczą, tym więcej ich się koło mnie kręci. I tym »energiczniej«. Ale »próżność« nie pozwala mi dać im ostatecznego »kosza«". Raz więc pisała o sobie: "Dochodzę do wniosku, że gdybym miała ciut większy temperament, to byłaby ze mnie nie lada kurwa". Chwilę potem reflektowała się i składała najrozmaitsze przyrzeczenia: "Jeżeli za 3–5 lat nie przestanę być taka jak teraz i jeżeli Janusz będzie taki jak teraz, to wyjdę za niego za mąż. […] I jeszcze jedno postanowienie: nigdy, nigdy już nie »uwiodę« chłopaka ot, tak, »dla sportu«. Jeżeli się kiedyś kimś zajmę, to tylko dlatego, że zakiełkuje we mnie jakieś prawdziwe uczucie". Aż w końcu stało się – zakochała się bez wzajemności w pewnym Ryśku, którego nie umiała do siebie przywiązać, bo to był „człowiek-artysta, człowiek-treść, człowiek-bogactwo, a nie chłopczyk, którego treścią jest nic albo trochę, marzeniem ja, a on dla mnie – niewiele więcej ponad »rzęsy i loki« – zdobycz!. [empik]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1(091) [Wypożyczalnia dla Dorosłych] (1 egz.)